ساکنان اولیه کوچه کوچه شهید‌رحیمی۱۲ چند خانواده نیشابوری بودند و به کوچه «نیشابوری‌های حسین‌آباد کرمانی‌ها» معروف بود. این کوچه در هر مراسم مذهبی و آیینی، آذین‌بندی یا سیاه‌پوش می‌شود.
محله حسین‌آباد که در گذشته به حسین‌آباد کرمانی‌ها معروف بوده به میرزای ناظر، واقف خیریه سوران تعلق داشته است. از آن‌جا که نام این قلعه قدیمی در وقف‌نامه علیشاه افشار آمده، قدمتش دست‌کم به دوره نادری می‌رسد. بیشترین کاربری اراضی در محله حسین‌آباد مسکونی، باغات و کشاورزی است. دسترسی به بزرگراه شهیدبابانظر از ویژگی‌های این محله است.
غلامرضا حیدرزاده هنوز دوست دارد سرمای استخوان‌سوز کردستان را به خاطر خدا تحمل کند. می‌گوید: دلتنگ کردستان است. آماده است لباس رزم بپوشد و به میدان مین برود و آنها را دانه‌دانه با دست‌هایش بردارد.
فاطمه ایرانمش به عشق هم محلی‌هایش پای به عرصه ژورنالیست محلی گذاشته و نشریه « ماچند نفر» را سردبیری می‌کند. می‌گوید: بهانه شکل‌گیری «ما چند نفر» برگزاری یک جشنواره کوچک از طرف ارشاد بود.
نامش را «بازارچه مهربانی» گذاشته‌اند؛ چون اجاره میز‌ها برای تهیه بسته‌های کمک معیشتی به نیازمندان استفاده می‌شود. اینجا همسایه‌ها اول دوست و آشنا هستند، سپس فروشنده و خریدار؛ به‌همین‌دلیل در کیفیت و قیمت مراعات حال یکدیگر را می‌کنند.
تاریخ تولد و شهادت «مهدی گلباریان‌طرقی» فقط چهار روز اختلاف دارد. او که در ۲۲ بهمن ۱۳۴۲ متولد شده بود، در ۲۶ بهمن ۱۳۶۱ در منطقه فکه به شهادت رسید؛ شهادتی که مادر این‌گونه توصیفش می‌کند: «بچه‌ام خالص و مخلص رفت.»
حسین‌آباد کرمانی‌ها روستایی ۹۰ هکتاری متعلق به میرزای ناظر و وقف خیریه آموزشی ـ درمانی او در سوران شاندیز بوده است. اهالی محله حسین آباد در گذشته بیشتر کرمانی بودند.
«فاطمه بذرافشان» از سال ۷۹ فعالیت قرآنی خود را شروع کرد و در ادامه با شکل‌گیری مدرسه قرآنی رضوانیه برای تربیت نسلی قرآنی از مقاطع ابتدایی اقدام کرد.